خودم. من واقعی

باید هی به خودم یادآوری کنم... هی یادآوری کنم... هی یادآوری کنم...

لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ...

لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ...

لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ...

خدایا، می‌تونم بهت اعتماد کنم؟

ممنونم از شما، «عابر رهگذر» عزیز، که هیچ آدرسی و هیچ نشونی‌ای از خودت باقی نذاشتی، ولی کامنت خصوصی‌ای با اون متن طولانی گذاشتی سرشار از زیبایی... امیدوارم اینو ببینی...

از فراموش شدن، می‌ترسم...

از این که بمیرم و فراموش بشم و زندگی ادامه پیدا کنه کأنه نه منی وجود داشته نه منی رفته، می‌ترسم...

از این که نقشی نداشته باشم، می‌ترسم...

از این که اهمیت نداشته باشم، می‌ترسم...